"O Códice Calixtino e a liña defensiva da muralla"

No capítulo IX do libro V do Códice Calixtino, e a pesar de que non quedan prácticamente vestixios, defínese o contorno do actual casco histórico de Santiago.

Baixo o título "Características da cidade e da basílica de Santiago Apóstolo en Galicia", sitúa xeograficamente a cidade e describe as súas 10 igrexas entre as que se encontra a catedral, aínda en construción. Sobre o templo catedralicio dá toda tipo de detalles: dimensións, ventás, pórticos, portas coa súa decoración, torres e altares.

A Catedral desa época era románica e Santiago era unha cidade rodeada dunha gran muralla de dous kilómetros de perímetro que lles servía para protexerse dos invasores.

A muralla tiña forma arriñonada, con eixe longo orientado N-S. Comezando no extremo Nordés, a Porta do Camiño, a muralla seguía dirección Sur-Sueste polas rúas Virgen da Cerca, Fonte de San Antonio e Senra, ata chegar á Porta Faxeira no extremo Sur. Dende aquí xiraba cara o Noroeste pola Avenida Figueroa, Rodrigo de Padrón, Trindade e Carretas, para pechar cara o Leste, na zona máis elevada: Costa de San Francisco, Costa Nova, Hospitalillo e Rodas.

Do mismo modo, o Códice Calixtino nomea as 7 portas que daban acceso á Compostela do século XII, dende os diversos camiños da rexión. Por estas sete portas de entrada chegaban as mercadorías "dende os diversos camiños da rexión".

A Porta do Camiño, Porta de Mazarelos, Porta da Mámoa, Porta Faxeira, Porta da Trinidade, Porta de San Francisco e Porta da Pena. Ó longo dos séculos XIV e XV abríranse outras tres portas menores ou postigos: Porta dás Algalias, Porta de San Fiz e Porta do Souto.

 



Fuente: Historia de la ciudad de Santiago de Compostela (Ermelindo Portela Silva, 2003); www.revistamongolia.com; agoraben.blogspot.com.es